Frá Lundardeild.

Þessi saga var of löng en að voru mistök svo hún fékk að vera með. Góð saga.

Einu sinni voru tveir bangsa. Einn hét Balli og hinn Kalli. Balli bjó í borginni en Kalli á sveitarbæ. Sveitarbærinn bar fyrir neðan fjall sem stóð stutt frá borginni. Einn góðan verður dag ákváðu þeir að fara í göngu. Þeir ætluðu að labba upp á tind fjallsins og niður hinu megin. Þar ætluðu þeir að gista og næsta dag ætluðu þeir að labba til baka. Svo lögðu þeir af stað í hina miklu ferð. Þegar þeir voru búnir að labba upp í miðja fjallhliðina var Balli orðin þreyttur og sagði eigum við ekki að stoppa hér ég er svo þreyttur. Þar stoppuðu þeir og fengu sér svolítið af nestinu. Svo heldu þeir af stað. Þeir voru báðir breyttir þegar þeir komu upp á topp. Hvíldu sig og orðuðu svolítið nesti og héldu svo áfram. Þeim fannst mikið léttara að labba niður og miklu fljótlegra. Meðan Balli tjaldaði leitaði Kalli að eldivið fyrir varðeld. Þegar allt var búið hjá Balla fór hann að hugsa um það hvar Kalli gæti verið. Honum fannst hann svo lengi. Hann kallaði Kalli! Kalli! En fékk ekkert svar, þá varð hann áhyggjufullur hvað hefur komið fyrir. Balli tók smá nesti ásamt kíki,vasaljósi og teppi, og lagði af stað að leita að Kalla. Hann leitaði og kallaði langt fram á kvöld. Það var mikið af skógi þarna. Balli þurfti að hætta að leita svo hann villtist ekki líka í skóginum. Hann fór að tjöldunum, borðaði smá og fór að sofa. Næsta morgun vaknaði hann við eitthvað þrusk fyrir utan, hann leit út, fyrir utan stór þvottabjörn og var að róta í matnum. Balli fór út og rak hann burt. Balli fékk sér morgunmat og hélt svo leitinni áfram. Er hann hafði gengið langt inn í skóginn, lengra en í gærkvöldi sá hann kofa inn í skóginum, hann hefði ekki þorað nær ef Kalli hefði ekki staðið í dyrunum. Balli hljóp til Kalla. Kalli sagði Balla frá öllu sem gerðist, að hann hafi villst og séð bæinn og fékk að gista þar um nóttina. Hjónin sem bjuggu þarna höfðu gefið honum að borða. Svo kvöddu þeir hjónin og héldu svo heim á leið. Endir. (356 orð.)